Wat is een scheve tand (malocclusie)? Symptomen en behandeling

Kromme tanden komen vaak voor bij individuen. Het verschijnt vooral tijdens de gemengde dentitieperiode bij kinderen. Dit gezondheidsprobleem kan leiden tot verschillende moeilijkheden zoals spraakproblemen en eetproblemen. Bovendien kan het ongewenste veranderingen in de gezichtsstructuur veroorzaken. De etiologie van deze aandoening is niet volledig bekend, maar vroegtijdige diagnose en effectieve behandeling vereisen interprofessionele samenwerking. Orthodontisten gebruiken verschillende methoden zoals beugels en transparante aligners in het behandelproces. Deze methoden zorgen ervoor dat patiënten een gezondere mondstructuur krijgen door hun tandstructuur te corrigeren.

Behandelmethoden en Effecten van Kromme Tanden

Kromme tanden kunnen zowel esthetische als functionele problemen veroorzaken. Orthodontie streeft ernaar deze problemen op te lossen met mechanische behandelingen. Aangezien de gezichtsvorm en esthetische behoeften van elke persoon verschillend zijn, wordt het behandelplan gepersonaliseerd. Het behandelingsproces is gericht op het bepalen van de ideale tandpositie. Hierbij wordt rekening gehouden met de gezichtsbalance en profielesthetiek. Er wordt gewerkt aan de occlusie, dat wil zeggen de manier waarop de tanden op elkaar passen, en een optimale functionaliteit wordt nagestreefd.

Behandelmethoden:

• Beugels: Brengen de tanden geleidelijk in een rechte lijn door ze langzaam te verplaatsen.
• Transparante aligners: Bieden een onzichtbare behandelingsoptie en verminderen esthetische zorgen.
• Gehemelteverwijders: Vergroten de breedte van de bovenkaak en creëren ruimte voor de tanden.

Bij het corrigeren van de occlusie is de juiste positionering van de maxillaire en mandibulaire tanden belangrijk. De kaakposities worden zorgvuldig aangepast om een glimlach te verkrijgen die in harmonie is met de gezichtsaesthetiek. De meeste malocclusiegevallen zijn het gevolg van genetische en omgevingsfactoren. Deze situaties kunnen echter worden gecorrigeerd met effectieve orthodontische ingrepen.

Classificatiemethoden voor Malocclusie

Het ontwikkelde classificatiesysteem biedt een basis voor het definiëren en behandelen van deze aandoening. Volgens het systeem wordt malocclusie in drie hoofdcategorieën ingedeeld:

Klasse I (Neutrale Occlusie):

• De mesiobuccale cusp van de maxillaire eerste molaar is uitgelijnd met de buccale groef van de mandibulaire eerste molaar.

Klasse II (Distale Occlusie):

Deze classificatie is onderverdeeld in twee secties:

• Sectie 1: De maxillaire snijtanden steken naar voren met een grote overjet, vaak gepaard met een korte bovenlip.
• Sectie 2: De maxillaire centrale snijtanden hellen naar het gehemelte, vaak met een normale grootte van de onderkaak.

Klasse III (Mesiale Occlusie):

De mandibulaire tanden staan voor de maxillaire tanden. In deze classificatie zijn er drie typen:

• Type 1: De boog heeft een abnormale vorm.
• Type 2: De mandibulaire tanden hellen naar binnen.
• Type 3: De maxillaire tanden hellen naar binnen.

De Dewey-classificatie behandelt Klasse I malocclusie in meer detail en definieert drie typen:

• Type 1: Crowding van de snijtanden en/of labiaal geplaatste hoektanden.
• Type 2: Uitstekende maxillaire snijtanden.
• Type 3: Edge-to-edge of kruisbeet van de voortanden.

Het classificatiesysteem van Ackerman en Profitt behandelt malocclusie in een breder kader en verdeelt het in zes hoofdcategorieën:

• Klasse I: De maxillaire tanden staan iets voor de mandibulaire tanden.
• Klasse II: De maxillaire tanden staan significant voor de mandibulaire tanden.
• Klasse III: De mandibulaire tanden staan significant voor de maxillaire tanden.
• Klasse IV: De maxillaire tanden staan significant achter de mandibulaire tanden.
• Klasse V: De maxillaire tanden staan significant voor de mandibulaire tanden.
• Klasse VI: De mandibulaire tanden staan significant achter de maxillaire tanden.

Deze classificatiesystemen begeleiden orthodontisten bij het identificeren van het type malocclusie en het bepalen van de juiste behandelingsmethoden. Elke classificatie vereist unieke behandelbenaderingen en interventiemethoden.

Oorzaken van Malocclusie

Er kunnen veel factoren bijdragen aan het ontstaan van malocclusie. Genetische en omgevingsfactoren zijn vaak de belangrijkste oorzaken van deze aandoening. Onder deze twee hoofdcategorieën kunnen verschillende kenmerken en factoren de ontwikkeling van malocclusie triggeren.

Genetische factoren:

• Erfelijke kenmerken zijn een van de belangrijkste oorzaken van malocclusie.
• De grootte en vormen van de kaak en tanden vertonen vaak overeenkomsten binnen een familie.
• Verschillen in de grootte van de tand- en kaakstructuren, met name de discrepantie tussen de boven- en onderkaak, kunnen malocclusie veroorzaken.
• Onderzoek heeft aangetoond dat erfelijke factoren het risico op malocclusie vergroten.
• Bepaalde typen malocclusie, zoals mandibulaire prognathie, kunnen van generatie op generatie worden doorgegeven.

Naast genetische factoren spelen omgevingsfactoren ook een belangrijke rol bij het ontstaan van malocclusie. Vooral bepaalde gewoonten tijdens de kindertijd kunnen de kaakontwikkeling negatief beïnvloeden.

Omgevingsfactoren:

• Langdurige zuiggewoonten veroorzaken veranderingen in de tand- en kaakstructuren.
• Gewoonten zoals duimzuigen en lipbijten kunnen ervoor zorgen dat de tanden uit hun normale lijn worden verplaatst.
• Continue druk op het gehemelte kan leiden tot verkeerde tandplaatsing en vervorming van de kaakstructuur.
• Deze gedragingen kunnen ertoe leiden dat de bovenste snijtanden naar buiten en de onderste snijtanden naar binnen worden geduwd.

Deze factoren die bijdragen aan de ontwikkeling van malocclusie kunnen de levenskwaliteit van een individu aanzienlijk verminderen. Een combinatie van genetische en omgevingsfactoren draagt bij aan de ontwikkeling van kromme tanden en een niet-uitgelijnde kaakstructuur. Vroege diagnose en interventie zijn cruciaal bij het aanpakken van deze problemen. Daarom worden regelmatige tandartscontroles aanbevolen bij kinderen en jongvolwassenen. Hierdoor kan malocclusie in een vroeg stadium worden opgespoord en kan de nodige orthodontische behandeling worden gestart.

De Prevalentie van Malocclusie

Malocclusie komt met wisselende frequentie voor in verschillende populaties, afhankelijk van diverse factoren. Kinderen hebben vooral tijdens de gemengde dentitieperiode de neiging om dit probleem te ervaren. Hoewel er geen algemene frequentieverschil is tussen jongens en meisjes, hebben meisjes vaak eerder orthodontische behandeling nodig omdat hun tanddoorbraaksproces sneller verloopt dan bij jongens.

• Bij meisjes verloopt het tanddoorbraakproces snel.
• Vroege orthodontische interventie kan nodig zijn.

Bovendien hebben onderzoeken aangetoond dat er verschillen in de prevalentie van malocclusie zijn op basis van etnische achtergrond. Bijvoorbeeld, bij mensen van Afrikaanse afkomst komt deze aandoening vaker voor. Er is echter geen definitief bewijs dat dit een genetische basis heeft.

Veranderingen die optreden bij Kromme Tanden

Kromme tanden kunnen ernstige problemen met de mondgezondheid veroorzaken. Deze aandoening ontstaat meestal als gevolg van hypodontie of trauma. Het verlies van permanente tanden verstoort de bestaande tandopstelling en creëert een omgeving voor de ontwikkeling van kromme tanden. Het onvermogen van tanden om hun ideale posities in te nemen, heeft ook negatieve gevolgen voor aangrenzende tanden.

• Het tandvleesweefsel onder kromme tanden kan voorkomen dat de tanden doorbreken.

• Kromme tanden kunnen ervoor zorgen dat aangrenzende tanden verplaatsen en naar open ruimtes hellen.

Na verlies van een permanente tand kan de corresponderende ondertand in de open ruimte van de verloren boventand bewegen. Dit leidt tot veranderingen in de positie van de ondertand en occlusieproblemen. Bovendien creëert het gebied waar de kromme tanden zich bevinden openingen, wat het doorbreken van kromme tanden nog moeilijker kan maken. Kromme derde kiezen verschijnen vaak in de adolescentie of vroege volwassenheid. Als deze tanden niet worden getrokken of gecorrigeerd, kunnen ze leiden tot grotere occlusieproblemen. In dit proces kunnen de aangrenzende tanden van kromme tanden ook negatief worden beïnvloed, wat de algehele mondgezondheid verder verslechtert.

Symptomen en Onderzoeksproces

Malocclusie manifesteert zich met verschillende symptomen. Een van de meest opvallende tekenen van deze aandoening is de verkeerde uitlijning van de tanden. Verkeerd uitgelijnde tanden vereisen noodzakelijke aanpassingen. Deze anomalieën in de tanden kunnen spraakproblemen veroorzaken en de sociale interacties van een individu negatief beïnvloeden. Daarnaast wordt de kauwfunctie verminderd, wat betekent dat voedsel niet voldoende wordt vermalen. Dit kan extra belasting van het spijsverteringsstelsel veroorzaken. Bij kinderen kan mondademhaling, een ander teken van malocclusie, veranderingen in de gezichtsstructuur veroorzaken. Deze veranderingen in de gezichtsaesthetiek kunnen na verloop van tijd meer uitgesproken worden.

Belangrijke aandachtspunten bij het onderzoeksproces:

• Klasse I molaar- en hoektandclassificatie
• 1 tot 2 mm overjet en overbite
• Minimale tandcrowding
• Aanwezigheid van beschermende geleidingsbewegingen
• Rechtheid van de mandibulaire en maxillaire tandbogen
• Uitlijning van de maxillaire en mandibulaire middellijnen met het gezicht

Deze kenmerken zijn cruciaal bij het definiëren van ideale occlusie. Daarom worden deze criteria zorgvuldig geëvalueerd tijdens het onderzoek. Deze beoordeling vormt de basis voor vroege diagnose van malocclusie en het opstellen van een effectieve behandelingsplan.

Diagnostische Methoden voor Malocclusie

Malocclusie ontstaat door onregelmatige tanduitlijning en kaakdiscrepanties. Het wordt meestal opgemerkt door eerstelijns tandartsen. Deze tandartsen, die de mondgezondheid van patiënten evalueren, kunnen algemene tandartsen of kindertandartsen zijn. Patiënten die tekenen van malocclusie vertonen, worden voor een meer gedetailleerd onderzoek doorverwezen naar een orthodontist. Het eerste onderzoek begint meestal met een eenvoudige intraorale controle. Deze controle kan voldoende zijn om de aanwezigheid van malocclusie te bepalen.

Echter, wanneer een uitgebreidere evaluatie nodig is, komen radiografische methoden in beeld. Radiografische methoden die worden gebruikt voor de juiste diagnose en behandeling van malocclusie zijn:

• Panoramische Radiografie: Gebruikt om een algemeen overzicht te krijgen van de tanden en kaakstructuur van de patiënt.
• Cone Beam Computertomografie (CBCT): Biedt driedimensionale details en maakt analyse van de gezichtsstructuur, luchtweg en temporomandibulaire gewrichtsstructuur mogelijk.
• Sefalometrische Projecties: Biedt een lateraal zicht op het gezicht en onthult de relaties tussen de kaken en de schedel. Deze beelden helpen bij het bepalen van de tandleeftijd en groeipotentieel.

Elke radiografische methode biedt clinici de mogelijkheid om de toestand van de tanden en kaken te beoordelen. Met deze methoden kan malocclusie effectief worden gediagnosticeerd. Het plannings- en implementatieproces van de behandeling wordt gevormd op basis van deze beoordelingen.

Behandelopties voor Malocclusie

Malocclusie is een veel voorkomende tandheelkundige afwijking die veel individuen treft. Behandelmethoden variëren afhankelijk van de leeftijd van de patiënt, het type en de ernst van de malocclusie. De belangrijkste methoden die worden gebruikt om kromme tanden te corrigeren zijn gehemelteverwijders, spacers, beugels en transparante aligners.

Gehemelteverwijders zijn vooral effectief voor adolescenten. Deze apparaten zijn ontworpen om de smalle gehemelte structuur te verbreden, waardoor de tanden beter kunnen uitlijnen.

• Traditionele gehemelteverwijders
• Snelle gehemelteverwijders

Spacers worden gebruikt om voldoende ruimte tussen de tanden te creëren vóór of tijdens de beugelbehandeling. De gebruiksduur varieert afhankelijk van het materiaaltype.

• Rubberen spacers: Worden meestal 1-2 weken gebruikt.
• Metalen spacers: Kunnen meer dan zes weken worden gebruikt.

Beugelbehandeling is de meest voorkomende methode voor het corrigeren van malocclusie. Deze behandeling maakt gebruik van brackets en boogdraden gemaakt van verschillende materialen om de tanden in een rechte lijn te brengen.

• Metalen brackets: Het meest gebruikte type, biedt sterke correctie.
• Keramische brackets: Zijn tandkleurig en bieden een meer esthetische optie.
• Linguale brackets: Worden aan de binnenkant van de tanden geplaatst en zijn van buitenaf niet zichtbaar.

In de afgelopen jaren zijn transparante aligners vooral populair geworden bij volwassenen. Deze methode maakt gebruik van verwijderbare transparante trays die zijn gemaakt met behulp van digitale scans en CAD/CAM-technologieën. De behandeling verloopt met een reeks trays, die elk 1-2 weken worden gedragen.

Transparante aligners zijn ideaal voor patiënten die zich zorgen maken over esthetiek of die niet regelmatig naar de orthodontist kunnen gaan. De effectiviteit van deze methode kan echter variëren afhankelijk van de naleving van de patiënt en de ernst van de malocclusie. Bij ernstige malocclusie kunnen traditionele beugels een effectievere oplossing bieden.

Behandelmethoden voor malocclusie blijven zich ontwikkelen met technologische vooruitgang. In de toekomst zullen waarschijnlijk meer innovatieve behandelingsmethoden op het gebied van orthodontie verschijnen. Elke behandeloptie speelt een belangrijke rol bij het corrigeren van tanden en zorgt ervoor dat patiënten een gezondere en rechtlijnige tandstructuur krijgen.

Andere Belangrijke Aandoeningen

Malocclusie kan zich ontwikkelen door een combinatie van verschillende factoren. Allereerst spelen genetische factoren een grote rol. Genen die door de ouders worden doorgegeven, kunnen de tand- en kaakstructuur van een individu beïnvloeden. Bovendien kunnen bepaalde gedragsgewoonten ook malocclusie veroorzaken:

• Duimzuigen
• Langdurig gebruik van fopspeen

Daarnaast spelen skeletafwijkingen in het kaak- en gezicht gebied een rol bij de ontwikkeling van malocclusie. Abnormale vormen of maten van de kaak of het gezicht kunnen voorkomen dat de tanden correct worden uitgelijnd. Ook tandverlies of onvoldoende ruimte kunnen leiden tot verkeerde tandplaatsing.

Orthodontisten voeren uitgebreide evaluaties uit om de onderliggende oorzaken van malocclusie te begrijpen. Dit proces omvat een grondige beoordeling van de medische geschiedenis van de patiënt, fysieke onderzoeken en, indien nodig, beeldvormingstests zoals panoramische radiografieën. De verkregen bevindingen helpen bij een nauwkeurige diagnose en het opstellen van een effectief behandelplan.

Mogelijke Gezondheidsproblemen met Malocclusie

Onbehandelde malocclusie kan ernstige gevolgen hebben voor de mond- en tandgezondheid. Crowding van de tanden veroorzaakt door malocclusie kan voedselresten vast laten zitten. Dit bemoeilijkt de reiniging, wat leidt tot een verhoogd risico op tandbederf. Naarmate de plakopbouw toeneemt, neemt ook het risico op tandvleesontsteking toe. Deze ontsteking staat bekend als gingivitis. Bovendien kan malocclusie de volgende gezondheidsproblemen veroorzaken:

• Tandverlies
• Geïmpacteerde tanden
• Kaakproblemen
• Schade aan aangrenzende en tegenovergestelde tanden

Deze complicaties hebben een negatieve invloed op de algehele mondgezondheid en vereisen behandeling.

Preventiem

ethoden en Adviezen voor Patiënten

Malocclusie is een aandoening die zich kan ontwikkelen onder invloed van genetische factoren. Daarom kan het moeilijk zijn om het volledig te voorkomen. Het beheersen van bepaalde omgevingsfactoren kan echter het risico op het ontwikkelen van deze aandoening bij kinderen verminderen. Vroege interventie kan het vooruitgaan van malocclusie voorkomen en minder complexe behandelmethoden vereisen. Ouders kunnen de volgende preventieve maatregelen nemen:

• Vroege stopzetting van duimzuigen.
• Beperking van het gebruik van fles en fopspeen.

Orthodontische onderzoeken zijn cruciaal voor de vroege diagnose van malocclusie. Regelmatige tandartsbezoeken maken vroege opsporing van potentiële problemen mogelijk. Tijdens deze bezoeken worden de tand- en kaakontwikkeling gedetailleerd onderzocht. Als er tekenen van malocclusie worden opgemerkt, worden patiënten tijdig doorverwezen naar de orthodontist voor passende behandelingsmethoden. Dit proces voorkomt de progressie van malocclusie en draagt bij aan een gezondere tandstructuur.

Malocclusiebeheer door het Gezondheidsteam

Het beheer van malocclusie brengt gezondheidsprofessionals uit verschillende disciplines samen. Deze samenwerking stelt patiënten in staat om te profiteren van vroege diagnose en effectieve behandeling. Algemene tandartsen zijn de eersten die malocclusiesymptomen opmerken tijdens routineonderzoeken. Bij een vroege diagnose wordt een passend behandelplan opgesteld, afhankelijk van de ernst van de aandoening:

• Als de malocclusie mild of matig is, kunnen algemene tandartsen de behandeling starten.
• Ernstige gevallen worden doorverwezen naar orthodontisten.
• Bij gevallen die chirurgische ingrepen vereisen, worden kaakchirurgen betrokken.

Tijdens het behandelingsproces is de rol van tandartsen van cruciaal belang, vooral voor patiënten met orthodontische apparaten. Het geven van de juiste mondhygiëne-educatie en het uitvoeren van regelmatige controles zijn essentieel voor het behoud van een gezonde mondomgeving en het voorkomen van complicaties:

• Mondhygiëne-educatie
• Profylaxe
• Reiniging van tandsteen

Veelgestelde Vragen

Hoe lang duurt het om scheve tanden recht te zetten?

De tijd die nodig is om scheve tanden recht te zetten, varieert meestal tussen 18 en 24 maanden. Sommige milde gevallen kunnen echter sneller worden behandeld. Bijvoorbeeld, sommige beugels kunnen slechts 6 maanden duren. Aan de andere kant kunnen complexere gevallen 1 tot 1,5 jaar duren. De behandelingsduur hangt dus af van de oorspronkelijke conditie van de tanden en de leeftijd van de persoon. Een op maat gemaakt behandelplan voor elke persoon zorgt voor een effectieve beheersing van dit proces.

Kunnen scheve tanden worden gecorrigeerd met facings?

Scheve tanden kunnen worden gecorrigeerd met behulp van facings. Eerst wordt de huidige toestand van de tanden bepaald door een grondig onderzoek. Daarna wordt het geschikte facingmateriaal geselecteerd en aangepast aan de mate van scheefstand. Facings worden direct op de tanden aangebracht, waardoor de tanden er rechter uitzien. Zo wordt zowel een esthetische glimlach verkregen als de tandgezondheid behouden.

Hoe corrigeer je één enkele scheve tand?

Als iemand slechts één scheve tand heeft, kan dit meestal worden gecorrigeerd met korte orthodontische behandelingen. Transparante aligners kunnen worden gebruikt om te behandelen zonder dat er beugels nodig zijn. Deze methode kan de druk op de tanden reguleren en de scheve tand langzaam rechtzetten. Daarnaast kunnen conventionele beugels ook worden gebruikt. Deze beugels helpen de scheefstand te corrigeren door de druk op de tand aan te passen. Beide behandelmethoden werken zonder de omliggende weefsels te beschadigen. Dit proces kan meestal enkele maanden duren.

Corrigeren transparante aligners scheve tanden?

Transparante aligners zijn een effectieve methode om scheve tanden te corrigeren wanneer de scheefstand niet ernstig is. Tijdens dit behandelproces worden speciaal ontworpen transparante aligners op de tanden aangebracht. Gedurende de behandeling bewegen de tanden geleidelijk naar de gewenste positie. Voor elke patiënt worden op maat gemaakte aligners regelmatig vervangen, afhankelijk van de structuur van de tanden. Hierdoor verloopt het proces van het rechttrekken van de tanden geleidelijk en planmatig. Patiënten kunnen met deze methode een esthetische en functionele glimlach verkrijgen.

Kunnen tanden recht worden gezet zonder een beugel?

Het is niet mogelijk dat tanden vanzelf recht gaan staan. Voor scheve tanden is orthodontische behandeling noodzakelijk. Vooral methoden voor het rechtzetten van tanden zonder beugel verhelpen ook esthetische zorgen en maken het behandelproces gemakkelijker. Behandelingen met transparante aligners zijn populair vanwege hun onzichtbaarheid. Het wordt aanbevolen dat patiënten voor het rechtzetten van tanden een gespecialiseerde orthodontist raadplegen. Zo wordt het mogelijk om tandgezondheid te verkrijgen en een esthetische glimlach te hebben.

Waar kunnen scheve tanden toe leiden?

Scheve tanden kunnen problemen veroorzaken door een onjuiste kauwtechniek, wat kan leiden tot spijsverteringsproblemen. Ook kunnen ze overmatige slijtage aan de tanden en het tandvlees veroorzaken. Dit kan kaakproblemen veroorzaken. Een scheefstaand gebit kan spanning in de kaak en kaakgewrichtsproblemen veroorzaken. Als gevolg hiervan kunnen chronische hoofdpijn ook tot deze gezondheidsproblemen behoren.

Hoe maak je scheve tanden schoon?

Voor het reinigen van scheve tanden is het belangrijk om eerst de tanden grondig te poetsen met een tandenborstel met zachte haren. Daarna moet dagelijks tandzijde worden gebruikt om de ruimtes tussen de tanden zorgvuldig te reinigen. Daarnaast kunnen interdentale borstels worden gebruikt om moeilijk bereikbare gebieden te reinigen. Het is belangrijk om regelmatig te spoelen met een antimicrobiële mondspoeling. Tot slot moeten regelmatige bezoeken aan de tandarts worden ingepland om de gezondheid en hygiëne van scheve tanden te waarborgen.

Kunnen scheve tanden behandeld worden met zirkonium?

Zirkoniumfacings kunnen worden gebruikt voor scheve tanden. De mate van scheefstand van de tanden is echter een belangrijke factor. Bij matige of ernstige scheefstand kan eerst orthodontische behandeling nodig zijn voordat facings worden geplaatst. Zo kunnen de tanden worden gecorrigeerd en kunnen zirkoniumfacings effectiever worden toegepast. Zirkonium en sterk keramiek worden vaak verkozen boven metalen facings vanwege hun esthetische en duurzame voordelen. Deze facings zijn een ideale optie om het uiterlijk van de tanden te verbeteren.